Twee projecten op twee verschillende locaties in Arnhem zijn met elkaar in dialoog. Met de werken presenteert de kunstenaar zichzelf via twee verschillende personages die een binarisering van het Zelf weergeven.

De Sint-Eusebiuskerk, in het hart van Arnhem, is een duidelijk herkenningsteken. De kerk werd bijna volledig verwoest tijdens de Tweede Wereldoorlog en de langzame wederopbouw door de jaren heen is een vorm van nationalistische herdenking. Binnen deze historische ruimte voor collectieve en rituele herdenking wordt Sen’s werk in vijf lichtbakken getoond, groot en klein. Suggestieve figuratieve tekeningen leggen speelse verbindingen met de geschiedenis van de locatie, moderne mythen, hedendaagse politieke media, populaire cultuur en kunst. Rondom deze grootschalige tekeningen op speciaal gemaakt Japans Kozo-papier zijn lijnen verbonden met tekst, labels en nummering die verwijzen naar een algoritmische hiërarchie van beeldvorming en instructies. De teksten kunnen verplaatst worden; zinnen kunnen opnieuw geformuleerd worden, woorden gecensureerd of gewijzigd, schijnbaar aan te passen aan elke visie en hun a/politieke omstandigheden.

De geste van communicatie, verbergen en onthullen, vertaling en de onzekere betekenis die centraal staan in dit werk zijn ook terug te zien in het tweede werk aan het Portierswachthuisje aan de Buitenplaats Koningsweg. In een performance die door zal gaan tot het einde van Sonsbeek in 2024, brengen QR-codes een intermediair sensorium samen. Meerdere lichtbakken met QR-codes erop, openen Sens sonische- en videowerken over verboden politieke verhalen vertellen. Ze worden gevoed door dagelijks veranderende omstandigheden met tactiele en zintuiglijke manifestaties in een constante staat van verandering.

De performatieve rode draad in dit werk is het opsplitsen van het Zelf en verbindt hiermee de werken waarin Sen vertaling laat zien als een worsteling van de ene context naar de andere, de ene taal naar de andere, en uiteindelijk van het ene performatieve vlak naar het andere. In deze strijd van voortdurende arbeid en angst kunnen de werken niet los gezien worden van de context van een wereldwijde pandemie waarin ze zijn gemaakt. Geïndividualiseerd en gescheiden door muren, maskers en algoritmen, wordt het proces van betekenisgeving verward, gefragmenteerd en soms onzinnig. Middels haar subjectiviteit als kunstenaar uit het Globale Zuiden streeft Sens werk ernaar om het individuele te belichten terwijl het doordrenkt is met universele betekenis.