Verliet je gedurende SONSBEEK ’16 de voorkant van station Arnhem Centraal, dan is een doek van de Indonesische kunstenaar Marishka Soekarna het eerste wat je zag. Haar visuele beeldtaal verzachtte het harde beton en heette bezoekers een warm welkom. Bij het huidige Café Bosch was ook een werk van haar te zien, een muurschildering. 

Met het thema ‘thuis’ romantiseerde Marishka bereidwillig de overblijfselen van het koloniale tijdperk, toen de Nederlanders Indonesië tot hun thuis maakten. Ze herkennen ongetwijfeld nu nog bepaalde gerechten, de leenwoorden en de Hollandse gebouwen in koloniale ruïnes. Andersom voelde Marishka zich snel thuis tijdens haar bezoek aan Nederland. Ze herkende de taal, het eten en zelfs gewoontes van haar grootmoeder.

Marishka vindt ‘je thuis voelen’ het fijnste gevoel dat er is: comfortabel, aangenaam en vertrouwd, als de zachte aanraking van een moeder. Deze gevoelens vertaalde zij in haar werk. Haar muurschilderingen, waar ‘het vrouwelijke’ vaak in vertegenwoordigd wordt, liggen in lijn met de vrouwelijke rondingen van het hypermoderne station, en met de stad zelf. Ze vergelijkt de stad met een moeder. Het woord staat vaak voor iets overkoepelends, zoals ‘moeder aarde’. In het Javaans is de letterlijke vertaling van hoofdstad zelfs ‘moederstad’.