“De logische verklaring is de relatie tussen schilderkunst en muziek, die beide in mij en mijn werk als spirituele bemiddelaar leven,” zei Sedje Hémon.

Decennialang was Hémons veelzijdige praktijk lichtjaren vooruit op de manier waarop artistieke praktijk in het Westen werd begrepen. Hémon beschreef haar schilderijen als muziekcomposities en hun abstracte vormen moeten worden gelezen als partituren in relatie tot verschillende muzikale parameters zoals duur, toonhoogte en timbre die haar theorie van de “integratie van de kunsten” uitdragen. Dit was haar poging om de gemeenschappelijke oorsprong en intersectionaliteit van alle kunsten en wetenschappen te tonen.

De titel van haar triptiek is afgeleid van een gelijknamig schilderij met de titel Émotion des Esprits. En zoals veel van haar werken, bestond Hémons praktijk uit een diepgaand onderzoek naar natuurwetenschappen en epistemologieën die werden gevormd door haar geleefde ervaring als overlevende van de Shoah en verzetsstrijder. Sedje Hémon excelleerde in het maken van uitsparingen, sculpturen, muziekinstrumenten zoals de Hémon Pan Flute en methode, en in het uitvinden van medische hulpmiddelen en corrigerende protheses. In 1955 debuteerde ze als schilder in de Salon des Réalités Nouvelles groepstentoonstelling Comparaisons in het Musée d’Art Moderne de la Ville de Paris. Sindsdien is haar werk gepresenteerd door orkesten zoals het Athens Symphony Orchestra en in enkele tentoonstellingen door heel Europa. In 2017 is haar werk gepresenteerd op documenta 14 in Athene en Kassel.