Hier. beweegt zich naadloos tussen politiek beladen beschouwingen en persoonlijke herinneringen. Te midden van de renovatie van Museum Arnhem – een plek van conservatie in transitie – uiten vijf jonge vrouwen zich middels poëzie, muziek en gesprekken. Ze verkennen thema’s als hybriditeit, transnationaliteit en gevoeligheden rond diaspora: in essentie, de politieke instrumentalisering van identiteit en culturele vernieuwing in het licht van koloniale geschiedenis binnen de hedendaagse maatschappij. De locatie zelf is ook een ‘stem’; gebouwd in de late negentiende eeuw als ‘buitenclub’ – een herensociëteit, opgericht door degenen die geen lid konden worden van de centraal gelegen Groote Sociëteit – werd het vanaf 1920 een gemeentelijk museum voor moderne en hedendaagse kunst, toen de eerste collectie door een prominente koloniale familie werd gedoneerd. Het museum voert sinds de jaren tachtig een geëmancipeerd (aankoop)beleid.

In de film wordt het gebouw teruggebracht tot zijn essentie: versleten beton en elegante art nouveau-elementen bestaan naast elkaar. Op deze tegenstrijdige plek van puin en potentie bestaat de cast uit de FRED-bandleden Lyana Usa, Thirza Hiwat en Josephine Spit die na hun oprichting in 2015 uit elkaar gingen en nu respectievelijk elektrotechniek, informatiewetenschappen en architectuur beoefenen. Andere castmembers zijn dichter Adejumo Pelumi, die zowel met fictie als poëzie werkt, en kunsthistoricus Lara Nuberg die het koloniale verleden van Nederland en Indonesië onderzoekt, beschrijft en op dekoloniale wijze bespreekt. Deze drie groepen vormen de drie ‘sonic lines’: FRED improviseert traditionele kroncong muziek voordat het overgaat in hun eigen hedendaagse geluid; Adejumo leest een tekst voor die het resultaat is van hun gesprekken; en Nuberg reageert spontaan op verschillende documenten, uitspraken, de muziek en het gebouw. Door de montage van het werk raakten de drie lijnen met elkaar verweven en communiceren met elkaar.

Met muziek en poëzie ontstaat niet alleen een socio-politieke urgentie, maar ook existentiële en kwetsbare thema’s die zich lenen voor het tedere zelfvertrouwen waarmee de protagonisten liefde en de bijkomende pijn, vragen en zekerheden bespreken – de basis voor een veranderende mogelijke toekomst.