Net zoals haar voorganger Saskia Bos ontwikkelt de Amerikaanse curator Valery Smith een eigen strategie voor Sonsbeek 93. Allereest kiest ze ervoor om naast het park het stadscentrum en gebieden aan de rand van Arnhem erbij te betrekken. Deze drie ringen zijn verbeeld in het logo van Sonsbeek 93. Smith’s ideeën kunnen samengevat worden met de woorden identiteit, openbaarheid en proces.  Drieënzeventig kunstenaars van over de hele wereld krijgen de opdracht om plaats-specifieke kunstwerken te maken. Smith wil dat ze de identiteit van een plek, eventueel in relatie tot bewoners, op een kritische manier onderzoeken. Vragen die centraal staan: hoe zijn de openbare plekken ingericht?; hoe functioneren ze?; en door wie wordt er gebruik van gemaakt?

Sonsbeek 93 kon beschouwt worden als proces. Bij veel kunstwerken draaide het niet om het eindproduct, maar om het proces dat eraan vooraf ging, of de reactie die werd uitgelokt. Dit idee wordt verbeeld door de catalogus, waarin alleen het samenwerkingsproces tussen Smith en de kunstenaars verteld wordt. Afbeeldingen van de uiteindelijke kunstwerken ontbreken grotendeels. In de media wordt kritisch gereageerd op Smith’s concept. In retrospectief wordt Sonsbeek 93 echter beschouwd als een belangrijke tentoonstelling in de ontwikkeling naar een meer sociale kunstpraktijk. In 2014 rekende Jens Hoffman Sonsbeek 93 zelfs tot de vijftig meest invloedrijkste tentoonstellingen van de afgelopen vijfentwintig jaar.