Net zoals zijn voorgangers kijkt ook de Belgische curator Jan Hoet naar Sonsbeek edities uit het verleden. In zijn inleiding voor de catalogus benadrukt hij het belang van continuïteit en traditie. Hij refereert in het bijzonder aan de in 2000 overleden Wim Beeren die dertig jaar eerder de protagonist was van Sonsbeek buiten de perken. Terwijl Beeren en ook Valerie Smith kozen voor een spreiding van de kunstwerken, besluit Hoet om zich te beperken tot drie plaatsen met verschillende functies. Vandaar de ondertitel Locus Focus. De keuze valt op het voor Arnhem karakteristieke Park Sonsbeek (het culturele), de Eusebiuskerk (het historische) en winkelcentrum Kronenburg (het sociaal-economische). Hoet schrijft in zijn inleiding: “[Ik heb] deze Sonsbeek tentoonstelling heel bewust helder, overzichtelijk en boven alles leesbaar willen houden – een tastbare tentoonstelling ook, die iedereen, zo niet begrijpen, dan toch tenminste lezen kan.”

Tijdens Sonsbeek 9 zijn uiteenlopende kunstwerken te zien van maar liefst vijfenzeventig kunstenaars. In de Eusebiuskerk is een aantal opvallende werken van vrouwelijke kunstenaars te zien. Zo ligt er middenin de kerk een enorme felroze jurk van de Amerikaanse kunstenares Beverly Semmes. Verder is er een gigantische muurschildering te zien van de Amerikaanse Jessica Diamond en een arbeidsintensief kunstwerk op de vloer, onder andere gemaakt van zaden, van de Italiaanse Bruna Esposito. Gelegen aan de rand van Arnhem is winkelcentrum Kronenburg misschien wel de meest gedurfde locatie. Het is een plek die ver af staat van de kunst; een plek die in het teken staat van het alledaagse en van consumeren. Dankzij de kunstwerken wordt het winkelcentrum op een andere manier beleefd. De kunst blijkt op haar beurt kwetsbaar: een aantal kunstwerken wordt vernield, soms zelfs meerdere malen. Uiteindelijk werpt Sonsbeek 9: Locus Focus op geheel eigen wijze licht op de verhoudingen tussen kunst en de openbare ruimte in Arnhem.