Net zoals zijn voorgangers kijkt ook de Belgische curator Jan Hoet naar Sonsbeek edities uit het verleden. In zijn inleiding voor de catalogus benadrukt hij het belang van continuïteit en traditie. Terwijl voorgangers Wim Beeren en Valery Smith kiezen voor een verspreiding van de kunstwerken, besluit Hoet om zich te beperken tot drie plaatsen met verschillende functies. Vandaar de ondertitel ‘LocusFocus’. De keuze valt op het voor Arnhem karakteristieke park Sonsbeek (het culturele), de Eusebiuskerk (het historische) en het winkelcentrum Kronenburg (het sociaal-economische). Hoet schrijft in zijn inleiding: “[Ik heb] deze Sonsbeek tentoonstelling heel bewust helder, overzichtelijk en boven alles leesbaar willen houden – een tastbare tentoonstelling ook, die iedereen, zo niet begrijpen, dan toch tenminste lezen kan.”

Tijdens Sonsbeek 9 zijn uiteenlopende kunstwerken te zien van maar liefst vijfenzeventig kunstenaars. In de Eusebiuskerk zijn een aantal opvallende werken van vrouwelijke kunstenaars te zien. Zo ligt er midden van de kerk een enorme felroze jurk van de Amerikaanse kunstenares Beverly Semmes.  Winkelcentrum Kronenburg aan de rand van Arnhem is misschien wel de meest gedurfde locatie. Dankzij de kunstwerken werd het winkelcentrum op een andere manier beleeft. De kunst blijkt op zijn beurt kwetsbaar: een aantal kunstwerken worden vernield, soms zelfs meerdere malen. Uiteindelijk werpt Sonsbeek 9: LocusFocus op geheel eigen wijze licht op de verhoudingen tussen kunst en de openbare ruimte in Arnhem.